Tak Konrad Aksinowicz zapowiada pracę w Grupie:

„Głównym celem warsztatów jest pojęcie muzyki, stworzenie oryginalnego pomysłu i właściwej wizualizacji w krótkiej formie klipu muzycznego. W  bardzo prosty sposób chciałbym nakłonić uczestników do zajrzenia w swoje wnętrze i czerpania z niego inspiracji do przyszłych realizacji teledyskowych, by nie kopiowali podświadomie tego, co już widzieli, tylko wykorzystali swoją oryginalność w opowiadaniu muzycznej historii.

Etap pierwszy: istota teledysku

Przedstawię tu swoja metodę podziału wideoklipów na trzy kategorie:

– teledysków do znakomitej piosenki

– teledysków o znakomitej wizualizacji

– teledysków o oryginalnym pomyśle.

Chcę wywołać dyskusję z uczestnikami, w której dojdziemy do wniosku, że dobry teledysk powinien reprezentować co najmniej dwie z tych właściwości, by dzieło można było oglądać.

Na przykładzie znanych, klasycznych teledysków, zastanowimy się nad ideą abstrakcyjnego pojmowania rzeczywistości, która tak różni teledysk od innych form sztuki wizualnej. Przy okazji będę prezentował niezależne produkcje teledyskowe, które w swojej prostocie zwyciężają z wielkimi produkcjami dużych firm fonograficznych.

Na koniec opowiem o  pisaniu treatmentów reżyserskich, które stają do konkursów z wieloma innymi scenariuszami, zanim ostatecznie firma fonograficzna i twórca wybiorą ten odpowiedni.

Etap drugi: abstrakcyjne myślenie

Chcę trochę zaskoczyć uczestników warsztatów, zadając im mnóstwo pytań na temat ich samych. Będę pytał, dlaczego chodzą ubrani akurat tak, a nie inaczej. Dlaczego mają takie buty, a nie inne, dlaczego słuchają takiej, a nie innej muzyki? Skąd pochodzą, ilu mają braci lub sióstr…. ? Słuchacze szybko zrozumieją, że ich decyzje i spojrzenie na świat są unikalne i tylko oni tak naprawdę mogą opowiedzieć swoją historię w danym teledysku.

Później będziemy pisać scenariusz do wybranej przeze mnie piosenki, by zrozumieć, jak dużo wizji może powstać i jak na obiór słów piosenki wpływa nasza podświadomość. Chcę przekonać uczestników, że warto jest odejść od słów i skoncentrować się na samym nastroju, by porównać go z wrażeniem, jakie wywołuje w każdym ze słuchaczy. I to wrażenie trzeba przelać na ekran, mając do dyspozycji określony czas, środki filmowe i ekipę.

Etap trzeci: weryfikacja pomysłów

Będziemy roztrząsać ograniczenia, jakie wiążą się z krótkim czasem pracy nad teledyskami. Zastanowimy się, czy przy jednym dniu zdjęciowym warto mieć dziesięć lokacji czy może tylko cztery. Czy warto pokazywać wszystkie niespodzianki w pierwszej minucie trzyminutowego utworu? Opowiem uczestnikom o moich doświadczeniach z planów filmowych i problemach realizacyjnych. Czasem trzeba daleko odejść od wyjściowego pomysłu, gdy w grę wchodzą: czas, budżet czy wizja samego muzyka. Zastanowimy się, co jest najważniejsze w produkcji. Wizja reżyserska, czy może argumenty artysty, który ostatecznie będzie się pod tym podpisywał? Jak osiągnąć kompromis? Jak słuchać artystów?  Jak pomóc im i jednocześnie zachować własne pomysły?

Jestem przekonany, że po naszych spotkaniach uczestnicy będą mieli większe rozeznanie w świecie teledysku. I zrozumieją, że im bardziej jesteśmy otwarci na swoje osobiste przeżycia, tym łatwiej unikamy klisz użytych w tysiącach oglądanych wcześniej wideoklipów.”

Wkrótce poinformujemy Was, z jakimi artystami będzie współpracować Grupa.

Konrad Aksinowicz – urodzony we Wrocławiu, w liceum tworzył filmy krótkometrażowe, np. Alabama (1996), za który otrzymał nagrodę Ministra Edukacji Narodowej. Wyjechał do Australii, gdzie został stypendystą School of Visual Arts w Sydney. W 2004 roku wrócił do Polski i zajął się realizacją teledysków i reklam. Ma na swoim koncie trzy filmy fabularne, w tym „Powrót do Legolandu”, który miał premierę w konkursie głównym 46. FPFF w Gdyni.

Gorąco zapraszamy wszystkich zainteresowanych!

Jeśli chcesz dołączyć do grupy, zarejestruj się na Plenery Film Spring Open.